Państwowe instytucje mają rozmaite zadania przed sobą. Z założenia służą one wszystkim obywatelom, którzy mają określone potrzeby w tym względzie. Do instytucji publicznych zalicza się np. instytucje związane z służbą zdrowia, policją, strażą pożarna. Ale też szereg innych instytucji – urzędy gminne, wojewódzkie, państwowe. Szkoły i biblioteki publiczne, uczelnie wyższe – które jednak mają pewną autonomię i mogą w dużej mierze samodzielnie decydować o tym, jak funkcjonują, w przeciwieństwie do szkół niższego szczebla. Tak więc tych instytucji jest mnóstwo i każda ma ściśle określone zadania. Instytucje publiczne funkcjonują po to, by zapewniać obywatelom możliwość dostępu do pewnych niezbędnych świadczeń. Ich zadaniem jest ochrona i wspieranie obywateli, a także poprawa jakości ich życia. Instytucje publiczne sfinansowane ze środków publicznych. Dlatego każdy obywatel, który spełnia określone wymogi, może z nich korzystać. W przypadku publicznej służby zdrowia, do której dostęp jest powszechny, jednak są pewne ograniczenia. Nie jest tak, że każdy automatycznie ma dostęp do takich świadczeń. Trzeba być ubezpieczonym w Narodowym Funduszu Zdrowia. Do takich świadczeń maja prawo wszyscy uczniowie, studenci, pracownicy pracujący na umowach o pracę lub umowach zlecenia, emeryci i renciści, dzieci i inni członkowie rodzin osób ubezpieczonych, bezrobotni zarejestrowani w urzędzie pracy. Jeśli ktoś nie jest ubezpieczany w ten czy inny sposób, nie ma prawa do takich bezpłatnych świadczeń i w razie konieczności udzielania mu pomocy, związanej z ochroną życia lub zdrowia – gdyż tylko w takich sytuacjach służba zdrowia ma obowiązek takiej osobie udzielić pomocy – będzie on zobowiązany do spłaty zobowiązania finansowego, czyli zapłacenia za taką usługę. W przypadku osób, które mają bardzo niski dochód, takie świadczenie może być opłacane przez instytucje pomocy społecznej, trzeba jednak udowodnić, że nie osiąga się dochodów. Dlatego gdy mowa o powszechnym dostępie do służby zdrowia w Polsce – nie jest to twierdzenie prawdziwe. Nie każdy ma taką możliwość. Konieczne jest więc dopilnowanie tych wszystkich formalnych kwestii, gdyż nie każdy sobie zdaje sprawę, na jakie problemy można się narazić, gdy dojdzie do wypadku, a w tym okresie, jak się okaże, nie będziemy objęci tą ochroną. Niestety obecnie trwają w Narodowym Funduszu Zdrowia intensywne prace weryfikacyjnie, w związku z tym wielu osób, nie mając takiej świadomości, jest wykluczanych z powszechnego dostępu do służby zdrowia – mimo iż formalnie takie świadczenia im się należą. Zanim jednak udowodnią swoje racje może minąć wiele czasu, a w tym czasie mogą nie zostać przyjęci w placówkach publicznej służby zdrowia, choć tak naprawdę nie jest to zgodne z prawem. Zdarzają się jednak sytuacje, że zanim dana osoba trafi do systemu, gdyż np. przez pomyłkę została z niego wykluczona, to minie trochę czasu. W tym czasie teoretycznie nie można korzystać z publicznej służby zdrowia, choć możliwe jest inne formalne załatwienie tej sprawy – podpisanie oświadczenie, iż ma się ważne ubezpieczenie.
